Bir insan kendini ne kadar saklayabilir? Üç gün? Üç ay? Psikologlar diyor ki, en fazla üç yıl. Sonra, gerçek karakter ister istemez ortaya çıkar. Yani, maskeler en fazla üç yıl dayanır.
Gerçek karakter, zorluklar, alışkanlıklar ve yorgunluk gibi günlük yaşantının sıradan anlarında kendini gösterir. Başta kusursuz görünen biri, zamanla çelişkileriyle, öfkesiyle ya da ilgisizliğiyle maskesini düşürür. Zaman, en iyi saklanan sırları bile ortaya çıkarır.
Düşünsene, biriyle tanışıyorsun. Çok kibar, çok anlayışlı, adeta dört dörtlük. İlk zamanlar her şey harika. Ama zaman geçtikçe küçük detaylar ortaya çıkmaya başlıyor. Önce göz ardı ediyorsun. “Yorgundur,” diyorsun, “streslidir.” Ama sonra fark ediyorsun ki, bu sadece bir anlık ruh hali değil. Gerçek karakter yavaş yavaş yüzeye çıkıyor.
İş hayatında da durum farklı değil. Yeni bir işe giriyorsun, herkes güler yüzlü, herkes birbirine saygılı. Ama birkaç yıl içinde kim gerçekten takım oyuncusu, kim sadece kendi çıkarını düşünüyor, netleşiyor.
İnsan kendini sonsuza kadar saklayamaz. Maskeler düşer, roller biter. Ve geriye sadece, gerçekten kim olduğu kalır. Bu yüzden birini tanımak için acele etmemek gerekir. Çünkü zaman, herkesin hakikatini eninde sonunda açığa çıkarır. Boyası dökülen duvarlar gibi, en sağlam görünen maskeler bile sonunda parçalanır.
